کد مطلب:329705 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:159
زینب (س ) در سوگ عباس (ع )
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ
هنگامی كه زینب (س ) برادرش حسین (ع ) را دید كه تنها از كنار نهر علقمه باز می گردد، با خواهران دیگر با صدای جانسوز فریاد می زدند:
((وا اخاه ! وا عباساه ! وا قله ناصراه ! واضیعتاه ! من بعدك ))؛ وای برادرم ، وای عباس ، وای از كمی یاور و مصایب جانكاه ، وای از دیدن جای خالی تو!(100)
زینب (س ) به امام حسین (ع ) عرض كرد: ((چرا برادرم عباس را با خود نیاوردی ؟))
امام (ع ) در پاسخ فرمود: ((خواهرم ! هر چه خواستم بدن برادرم را بیاورم ، دیدم به قدر اعضای بدنش بر اثر زخمها از همدیگر گسیخته كه نتوانستم ، آن را حركت دهم .))
زینب (س ) گفتار فوق را به زبان می آورد و می گریست ، از جمله گفت :
((آه ! از كمی یاور و فقدان برادر!))
امام حسین (ع ) فرمود: ((آری ، آه از فقدان برادر و شكستن كمر!)).(101)
هنگامی كه زینب (س ) برادرش حسین (ع ) را دید كه تنها از كنار نهر علقمه باز می گردد، با خواهران دیگر با صدای جانسوز فریاد می زدند:
((وا اخاه ! وا عباساه ! وا قله ناصراه ! واضیعتاه ! من بعدك ))؛ وای برادرم ، وای عباس ، وای از كمی یاور و مصایب جانكاه ، وای از دیدن جای خالی تو!(100)
زینب (س ) به امام حسین (ع ) عرض كرد: ((چرا برادرم عباس را با خود نیاوردی ؟))
امام (ع ) در پاسخ فرمود: ((خواهرم ! هر چه خواستم بدن برادرم را بیاورم ، دیدم به قدر اعضای بدنش بر اثر زخمها از همدیگر گسیخته كه نتوانستم ، آن را حركت دهم .))
زینب (س ) گفتار فوق را به زبان می آورد و می گریست ، از جمله گفت :
((آه ! از كمی یاور و فقدان برادر!))
امام حسین (ع ) فرمود: ((آری ، آه از فقدان برادر و شكستن كمر!)).(101)
100-كبرت الاحمر، ص 162.
101-2- الحوادث و الوقايع ، ج 3 ص 23.